ik speel wel die hulpbehoevende jongen die zichzelf heeft uitgezet
teveel pijn om mezelf te zijn
She tries to find her luck in doing things that happy people do But she isn't aware that it doesn't make her happy.
Makes herself and everyone believe she has got it all figured out.
And why are her eyes completely black when you close your eyes and think of her?
You'll notice she probably completely backs off when you start to hint, that she runs to her false story, where it is safe, where she doesn't feel utterly desperate and feeling completely alone, without any love, not having to be in her own black hole, the one you just saw in her eyes.
Geert takes part in the world through living up to the rules that he made up about life, and he expects everyone to respect these rules. If you don't respect his rules, for Geert it means you disrespect him, even if you have respected him emotions while not respecting his rules. + sacrifice as the ultimate goal + Program Geert
niet nee accepteren (vroeg 3 keer aan peter of hij wat van mijn eten wilde)
opgesloten in mijn gedachten, gevoelens als kompas simpelweg onbereikbaar
kon simpelweg niet vergeven, en vanuit die woede kon ik andere mensen zelden of eigenlijk nooit accepteren. verzetten van een afspraak terwijl ze een goede reden hebben kon ik niet accepteren, ik zelfs vriendschappen stopgezet daarom
rigide neigingen, want mijn hart wordt niet geaccepteerd, dus ik moet leven vanuit regels en perfectie. ook veroordelend wat ik onderdrukte. maar daaronder zit veel pijn en veroordeling naar mijzelf, ik vond mezelf lelijk, scheve tanden en kromme rug
soms was ik gelukkig voor een paar dagen, maar eigenlijk ben ik nooit gelukkig geweest
niet bewust van mijn gevoelens "vandaag heb ik bedacht dat ik soms meer voel dan ik denk. ik ik weet niet wat ik daar mee moet"
...het gevoel waar ik eerder wel eens naar hoopte. Dat ik rustig op een stoel kan zitten en kan denken: het is goed zo.
voice: high en insecure, contracted throat, afraid of speaking my truth, expecting not to be taken serious
was bang om dingen fout te doen, dacht toestemming nodig te hebben voor alles, altijd ontvankelijk voor mensen, ook als ik ze niet aardig vond
toen ik ontspannen op een feestje was dacht ik "niemand heeft door dat ik eigenijk een kneusje ben". ((als ik stiekem een kneusje ben, dan is uiterlijk vertoon het enige wat ik heb, wounded self-image))
"vandaag weer 6/7 tinder matches, dus op mijn innerlijk wordt ik goedgekeurd!!"
Wouter
Wat een kut leven
iedereen mag doodvallen
ik heb niemand
wat moet ik doen?
ik heb toch niks te verliezen
behalve mijn vrienden
ik haat iedereen!
ik ben fantastisch, maar
iedereen negeert mij!!
zie hoe superieur ik ben!
Wouter
"hij (ik) is saai, lelijk, hij is een kneusje, hij heeft geen gevoel, blijf bij hem uit de buurt (Ob,me-Ys-Yb split), hij is een aandachtstrekker, bah"
Wie vind ik mijzelf? Ik moest huilen toen ik dat opschreef
Vroeger was ik handicapped en mocht ik dat niet zijn
Lieke bleef zich voor mij openstellen, keer op keer, maar op een gegeven moment ging het niet meer. Haar liefde is ook niet perfect
je moet altijd op je hoede zijn, er altijd goed uit zien, vele vrienden hebben of anders kom je in de shit (masker van herma)
en tegelijkertijd dacht ik dat ik voor Lieke (elke vrouw: mijn moeder) moest zorgen
mijn taal gebruik was ook plat, ik gebuikte eigenlijk zelden woorden als prachtig, blijf of fantastisch. Op zn meest zei ik dingen "best wel mooi, of soms heel mooi", vooral rationele zaken. Op vragen gaf ik bijna altijd een rationeel antwoord, in plaats van te antwoorden uit mijn gevoel.
2011-03
Ik heb geleerd hoe ik op de foute manier goed kan zijn. Maar wanneer ik iets op de goede manier fout doe, zeg jij me dat het goed is.
bang om ontdekt te worden dat ik "lelijk" ben, 'shit ik wordt ontdekt'
het lijkt alsof alles wat ik schrijf (denk) meteen met mezelf duidelijk afspreek.
Als ik bij Lieke ben heb ik regelmatig gedachten dat ik haar niet knap genoeg vindt. het lijk wel een angst. Terwijl ik mezelf vaak fijn voel als ik bij haar ben. Ik denk dat ik aangeleerd heb constant op mijn hoede te zijn
Toen ik foto's van Adele zag verdween grotendeels mijn angst voor Lieke's gezet zijn
ik ga gedragingen & gedachten identificeren die bij mij materalisme ondersteunen, en die vervolgens 2 week niet doen ( fb profiel minder stoer, kleding kopen bij de zeeman, niet meer knappe foto's kijken op fb, niet meer stoer over Haarlemmerstraat fietsen, niet meer naar Lieke's onderkin kijken, niet meer trots voelen als Lieke iets doet wat mij status kan geven, etc). wat ik wel ga doen: ontdekken voor mezelf waar ik wel echt van haar kan houden. mezelf onderzoeken ,wie ik ben, waar ik gelukkig van wordt en dat meer naleven
2012-09
studio 80: praatte onduidelijk, moest een paar keer vragen wat ik zei, onhandige gesprekken
meteen al contact, maar wist gewoon niet hoe ik ermee om moest gaan, werd meteen bang
"ook bedacht dat ik dansen in partner moet zien als een conversatie" -> de wereld en menselijke interacties waren totaal vreemd voor mij, alsof ik iets buiten mijzelf analyseerde, in plaats van wat in mijn wereld met de ander zich afspeelde. mijn gevoel en emoties was ik niet, maar dat was "iets anders". over uitgaan onrealistische verwachtingen, niet meegenomen dat ik onder stress kan staan en tot veel minder in staat ben dan theoretisch ingeschat. "als je een stap overslaat in het proces met een vrouw kom je als een creep over"-> sterk rationeel perspectief, ipv gevoel
mbt lieke: ik obsedeerde mij met haar onderkin en gevulde uiterlijk, ik had niet door dat de gedachten uit mijn angst kwamen, en probeerde het op mind niveau op te lossen ipv gevoel niveau. Daardoor kwam ik niet uit mijn angst, en kon ik het niet loslaten, verdwaalde totaal in mijn gedachten, inclusief mijn angst-perspectieven, terwijl liefde iets is wat leeft in het gevoel. bij de Meijer's werd ik echt ontvangen, kreeg een lief sms'je van Ine waar ik bang van werd, omdat ik bang was dat ik t niet kon. Boos omdat hele familie een Sonja Bakker dag had, woede vanuit mijn conformiteit en onverbonden superieuriteit. Zodra ik in superieuriteit en gedachten zat, zat ik eigenlijk in angst en verdriet, maar had er niks van door. Sterke split emoties en verstand
Lieke kon mij ontzettende veel begrip en warmte geven:
toen het uit was: "je moet het jezelf nu niet heel erg kwalijk nemen, Wout?", "dit klinkt heel stom, maar wil je me beloven dat je andere mensen gaat opzoeken?"
ik zat eigenlijk nog heel vaak in mijn gevoelen van angst en pijn, maar negeerde die en projecteerde die op Lieke. en terwijl ik dat deed bleef ik dezelfde rondjes rijden in mijn gedachten. "staat mijn gevoel nu uit toevallig?" -> ik was in hevige pijn en vluchtte met mijn aandacht naar mijn gedachten. sterke pijn en angst van niet geaccepteerd worden en dus niet welkom zijn. Als ik gevoel "uit" had dan kon ik niet meer voelen dat acceptatie iets is vanuit je hart, en vluchtte ik naar oppervlakkige kenmerken om geaccepteerd te worden, o.a. een knappe vriendin, ik leefde in een ander universum, en had dat niet door.
Zodra een vrouw mijn hart kan voelen wordt ik super bang, daar ben ik vroeger gedecimeerd
"hoe voelt een warm hart? Wat doen mensen toch bij andere mensen die niet knap zijn? het leven is toch een grote rekensom? Hoe kunnen mensen nou blij zijn met de kleine dingen uit het leven?"
vandaag werd ik wakker en ik dacht aan Lieke. Ik dacht toen: het maakt me niet uit hoe je bent. Wat je nu hebt dat is alles wat je me kan geven en dat is goed zo. Toen ik dat dacht werd ik rustig van binnen. Ik kreeg het gevoel waar ik eerder wel eens naar hoopte. Dat ik rustig op een stoel kan zitten en kan denken: het is goed zo.